मी चालत आसताना पाय अचानक थांबतात
कुठुन तरि ओळखीचे शब्द काणी पडतात
ह्र्दयाचे ठोके ही हळुहळु वाढतात
मन आणी ङोळे दोघं ही मागं वळुन पहातात
त्या आशेच्या नजरेने मागं वळुन पहाताना
मला तुझी आणी फ़क्त तुझीच आठवण येते
त्या दीवशी मी जरा जास्तच घाईत होतो
गदी असताना ही ट्रेन मध्ये शीरलो होतो
अचानक कुणीतरी ओळखीचं वाटलं
तोच तो चेहरा पाहील्या सारखं भासलं
उशीर झाला तरी चुकीच्या स्टेशनवर उतरताना
मला तुझी आणी फ़क्त तुझीच आठवण येते
नको असतानाही मीत्र फ़ीरायला घेवुन जातो
एकांत हवा असतो पण मैत्री पुढे ईलाज नसतो
वीसरता यावं तुला म्हणुन मी हि त्या गदीत शीरतो
शोधतो त्या मानसांत एखादा ओळ्खीचा चेहरा
त्या लाखोंच्या गदीत ही मी एकटाच फ़ीरताना
मला तुझी आणी फ़क्त तुझीच आठवण येते
दीवसा उजेडात स्वतःला सावरताना
सायंकाळी सुर्य अस्ताला जाताना
रोज रात्री जागरन करताना
पांघरुन घेवुन अश्रु ढाळताना
जेव्हा मी स्वतःलाच जळताना पाहतो
तेव्हा ही मला तुझी आणी फ़क्त तुझीच आठवण येते.
No comments:
Post a Comment